Net de Dungeon-Journey gedaan. Een geweldig griezel spektakel met auteurs die hun publiek meetrekken in het verhaal van de familie Bean en het duo Burke and Hare. De ene waren kannibalen, de andere lijkenpikkers.
Daarna lekker gegeten bij Jimmy Chung.
We zijn nu in de luchthaven, het zal dus de laatste post worden tot in België. Sjeels.
Nog even een klein ontbijtje en dan mogelijk nog een ondergrondse dungeon-tocht. En dan “home we come”
Vandaag in Edinburgh wat rondgedoold. Een vruchteloze tocht naar souveniers.
Wel hebben we de eerste “kan” studenten van de dierenartsen gezien. Blijkbaar was vandaag hun doopdag en mochten ze als indianen verkleed en met een oranje t-shirt door Edinburgh hotsen.
In een pub geraakten we aan de praat met enkele oudere koppels, bleek dat zij woonden in Nederlands Heusden, hoe groot is de kans dat dit kan gebeuren?
Hoe hoger naar het noorden hoe “platter” het taalgebruik. Om de 5 woorden het woord fuck in een of de andere vervoeging. Het klinkt een beetje raar als je het meer afgeborstelde Engels hoort van unief-stad Edinburgh.
De schapenherder gisteren daarentegen sprak duidelijk mooi Engels, ik probeer dit filmpje op you tube te posten.
Maar ondanks de rauwheid van taal vinden we de contacten met de locals in dit plaatsje het meest authentiek.
Langs het riviertje hier stonden verschillende geschonken zitbanken. Blijkbaar geeft men bij overlijden niet enkel geld aan familie of overheid maar schenkt men regelmatig iets aan de gemeenschap (alle, dat hebben ze mij toch wijsgemaakt)
Een klein tochtje gemaakt aan loch Katherine. Varen met de stoomboot zagen we niet zitten. Wel ontzettend veel kleine irritante mugjes. Mooie natuur.
Nu zitten we in Callander een typisch Schots dorpje.
Al geweldige landschappen zien voorbijglijden. Eerste halte “wool center”, prachtige uitleg van de gids met een mooie demonstratie met zijn border collie. Nog even een typische pub in en dan naar loch catharina.
Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt met spek, worst, bonen, ei, tomaat, champignons en haggis vertrekken we dadelijk op weg naar Callender langs de typische landschappen (hopen we dan toch)
Met een zware stem worden met een tasje koffie de kranten uitgeplozen. De Belgische ploeg wordt hier weer bewierookt.
We zijn nu in Bonhill. Net naar de whisky distelerie geweest van Glengoyne. Op weg naar ginds door Windows-screensaver-landschappen gereden.
In onze b&b kregen we de family-room, de single bedjes zijn ‘apart’.
Morgen moeten we nog vastleggen.
Voor iedereen met een buurtbbq, amuseert jullie.
Bye, tot morgen.
Voor een voetballeek zoals mij een enorme ervaring, zelfs de doorwinterde fans Teun, Igor en Tom waren onder de indruk. Omstreeks 18u30 vertrokken we naar het stadion met de trein. Tussen de Schotse supporters werden al de nodige liedjes gebracht. Ook in het stadion was ,zonder twijfel, het Belgische vak vocaal het sterkste.
Over de voetbal zeg ik niets, heeft iedereen zelf gezien, en het zou toch maar de zoveelste mening zijn.
Wat viel me op:
– geen fluitkoor tijdens de hymne van de Schotten maar wel handgeklap.
– Vincent Kompany die in de tribune langs ons zat.
- de Belgen die tot grote wanhoop van de politie het begrip “queu” niet kennen.
– een regenjas blijft na 1 uur regen in de rij niet waterdicht.
– vrouwelijk “bereden” politieagentes kunnen niet lachen met Belgische humor.
– na de wedstrijd de Schotten die ons feliciteren met de wedstrijd.
– dezelfde die ons supporterslegioen het beste vonden van allemaal ( samen met Noorwegen en Duitsland)
– je kunt een jupiler-t-shirt wisselen voor een officiël Schots t-shirt.
– Schotten kunnen al wandelend pissen.
– tv- zenders zoeken precies altijd de zatte supporters of alternatieve voor een interview ( neen we zijn niet gevraagd)
In elk geval een unieke ervaring en nu sluiten wij het voetbalhoofdstuk af (met een 22 op 8) en gaan Schotland verkennen. (Ook te volgen op de blog, ’s avonds wordt er geupload)
