Verbroederen
Zaterdag was het eerste wat de ‘anciens’ opviel dat er weinig teams te bespeuren waren. Blijkbaar waren we heel vroeg en de andere laat.
We misten iets, maar konden het niet plaatsen. Maar stilaan kwam er meer en meer beweging in het dorpje. ’s Avonds klopte het plaatje en wist ik terug waarom ik de olympiade zo tof vind. Aan tafel voor ons logement waren we aan aperitieven met de collega’s van Hasselt, Finland en een deel Fransen.
Moet een drankje daarbij? Moet niet, maar het zorgt wel dat o.a. Kris zijn cjakkemakkie-heusdens dialect overal begrepen wordt.
Ook de collega’s van Hasselt kwamen verrassend uit de hoek. Werner moet opletten, sommige willen hem al inruilen voor zijn broer.
Het kan maar goed zijn voor de samenwerking; niet het inruilen maar de sfeer he. 😉
Dadelijk nog wat oefenen, wedstrijdjes kijken en namiddag de laatste officiële oefening. Hopelijk met meer resultaat.
We zijn de dag toch al goed begonnen met een stevig ontbijt.